Eindstand 1933 km. heen – ritten naar de Arlberg – terug
En zo'n 275 km geskied natuurlijk, RunKeeper werd er moei van, Downhill Skiing, Snowboarding, Time, Avg min/km, Calories, Current Pace en voortdurend FitnessAlerts vanwege new personals records. En nee niks met Epo, gewoon een pure hoogtestage deze week in Dalaas.
De omstandigheden waren uiterst goed dit jaar, hadden we vorig jaar plezier vanwege de hoge temperaturen en konden we in de korte broek skiën, dit jaar hielden de watjes uit de groep witte lange onderbroeken aan onder hun exclusieve ski-outfit. De opdikkingsfactor van deze Unterhosen was dan ook zodanig dat de skischoenen slechts onder luid gekreun konden worden bestegen. 
Maar één keer ingestapt en ingepakt was niemand te houden, Sonnenkopf, Lech met of zonder Weisse Ring en Alpe Rauz – Stuben – Sankt Anton (zonder Sankt Anton vanwege lawinegevaar) is weer goed beskied door de Peizenaren.
Zelf was ik trouwens incognito, dat had ik van WIllem Alexander afgekeken. Met baard, helm en bril had niemand door dat mooi op tijd in de Bumshutte zat, veel goede reacties gehad ook.
Ik was daar echter wel steeds zo laat dat net alle Apfelstrudel door de 'vrienden' uit Peize was opgegeten: ja leuk luitjes, ik ga nog eens mee.
Meestal is de terugreis het ultieme begin van de lente, bij Würzburg staan de krokussen ruim op hoogte, bij Frankfurt botten de bomen al uit en in Peize staan de sneeuwklokjes in bloei, zo niet dit jaar. Rutschen over de Autobahn op weg naar de blauwe piste die Peize heet, we kunnen nog fijn wat nagenieten!
En zeg Bas, Cristiaan, Erika, Gerard, Gonda, Joost, Koen, Marianne, Mark, Marloes, Mayke, Mirjam, Paulien, Ruben, Sophie, Véronique en Wilbert jullie hebben wat gemist dit jaar. Maar als jullie lief zijn mogen jullie volgend jaar weer mee! Of niet Carolien, Hans, Jenny, Jitty, Joke, Jop, Margriet, Marloes, Nanne, Peebe, Peter, Rhea, Stan, Tiemo, Wieke en Wim?
