Amerika 2: Los Angeles

Van NY naar LA op weg naar de camper

Nadat we vier dagen New York tot ons hadden genomen, was het tijd om de shuttle naar Newark te nemen, vanwaar we het vliegtuig naar Los Angeles gingen nemen. De shuttle-bus bracht ons netjes (en voor de helft van het geld van de Exclusive-shuttle van heenreis) naar het vliegveld, een mens leert snel, de dollars zijn niet van karton…

Vier uurtjes vliegen en drie uur tijdzones verder (communiceren met Nederland moet vanuit Los Angeles met 9 uur vertraging, dat is best grappig: wij nog niet eens aan de borrel Nederland al in diepe rust, en op het moment dat we wakker worden, kun je nog net met de vroege vogels wappen, daarna ben jne on route en is er geen waifai om contact met Nederland te houden) landen we op LAX het vliegveld midden in LA. Bij het aanvliegen hadden we al kunnen constateren dat LA een zeer uitgestrekte stad is, we vlogen wel 20 minuten over bebouwing. Wat een uitgestrektheid, vanaf San Bernardino tot aan de kust (allemaal onderdeel van Los Angeles County wel 70 mijl (allemaal aardbevingbestendige laagbouw, omdat LA op een van de breukvlakken van de aarde ligt.)

 


Grotere kaart weergeven

De supergrote automobiel opgehaald (een of andere Chevrolet tralalala). Kost duur (een mens leert toch niet snel genoeg: de dollars lijken wel van wc-papier), maar heerlijk zoeven over de 4, 5 of 6 baans highways in en om LA, ha ha niet slècht!

Naar het Hacienda-hotel, badderen in het zwembad, hapje, drankje en 's avonds naar Venice Beach. Daarna een dagje naar Holleywood en omgeving, waar we de beroemdheden op stoep zagen liggen. Peebe en ik vroegen ons (en een heleboek voorbijgangers) af wie in godsnaam de beroemde Snow White was, een rapper, een filmster, een vent of een vrouw? Right, dat duurde lang voor we alle 7 dwergen in de gaten hadden. Donald Duck herkenden we dan ook gemakkelijker.

Dinsdags naar Universal Studio's, erg de moeite waard om te zien hoe special effects in films worden gemaakt en in verschillende shows de 'film' van dichtbij mee te maken. Het wreekt zich op zo'n moment dat Four weddings and a funeral mijn laatste film was die ik in de bioscoop heb gezien. Maar gelukkig ervaren we tijdens de rondrit over het immense terrein ook hoe Jaws nog steeds uit het water springt en gaat het met de grote aardbeving maar net goed met onze bus, water en vuur al over the place. Iedereen enthousiast over het park, ik niet in de laatste plaats omdat er in US geen Rocket over the kop achtbanen zijn, daar blijft je mens bij, kom daar maar eens om in Disneyland!

Nadat we Marilyn Monroe hadden getroffen en we de Blues Brothers in levende lijve mochten aanschouwen, kon onze dag niet meer stuk.

En na een paar dagen is het al weer tijd voor de volgende etappe van de vakantie. Maar voordat we daaraan kunnen beginnen, moeten we nog even de auto wegbrengen en de camper opzoeken. Prachtig boekje van Internoord/Kuoni, daar hoor je ons niet over, maar toch een hoop tekst zodat we even gemist hadden dat we 24 uur van tevoren die camperjongens van Cruise America hadden moeten bellen. Maar, nadat de nachtservice van Kuoni (goed hoor!) ons het juiste nummer hadden verstrekt, bleek het ook geen enkel probleem om een uur van te voren te bellen: toffe jongens die Amerikanen!

Dus om 13.00 uur netjes de Chevromobiel ingeleverd, om 13.20 uur een Yellow Cab tot aan de rand volgegooid met bagage (en losse tasjes) en om 14.03 klaar om de proefrit in het campertje te maken (overigens is die proefrit het bekijken van een videoband, waarbij de nadruk vooral ligt op het aansluiten van de camper aan de voorzieningen die als het goed is op alle campgrounds aanwezig zijn (stroom, water en afvoer (grey en black)).

Tatarataa om 15.00 uur zit de camper vol, en kunnen we los. Ruim 9 meter, nipt langer dan de SsangYong, maar met automaat en claxon. Lekker zonder navigatiesysteem, zo groot is Amerika nu ook weer niet.

Reageren is (hier) niet mogelijk.