In juni 2014 had Nanne de middelbare school succesvol afgesloten en de keus voor het SPW (Sociaal Pedagogisch Werk) aan het Noorderpoort was ook gemaakt, dat was een goed moment voor een goed cadeau.
Een stad naar keuze met een ouder naar keuze. Ik was de gelukkige aanwijsouder (dat levert behoorlijke huwelijksstress op overigens) en toen Nanne de tweede week van januari vrij was van de opleiding, waren de plannen voor de vlucht en het hotel in de keuzestad Istanbul snel gemaakt.
Zaterdag de 10e naar het vliegveld van Münster-Osnabrück (FMO) vanwaar we eenvoudig naar Attaturk Istanbul konden vliegen met Turkish Airways. Een soepele rit met de immer toeterende taxi bracht ons snel in het hotel in de wijk Beyoğlu, niet al te ver van de Herestraat van Istanbul (Istikal Caddesi).
Zondag (die haar naam eer aandeed) de hele dag door de wijk Sultanahmet gewandeld, de wijk met een overvloed aan moskeeën en historische bouwwerken, zoals het Topkapi Paleis, de Aya Sophia en de Blauwe Moskee. Met de schoenen in een plastic tasje en een hoofddoek voor Nanne mogen we daar rustig naar binnen. Vreemd om te zien dat er allerlei mensen al telefonerend of WhatsAppend gaan bidden.
Maandags was het bijna net zulk slecht weer dan in Nederland, dus hebben we ons op advies met de Hop-on Hop-off bus door Istanbul laten vervoeren. Hop-on bij het Taksim plein, hop-off bij de Egyptische bazaar, hoppend naar het bekende Pierlotti cafe, waar we met de Teleferik (kabelbaan) naartoe gingen. Uiteindelijk Hop-Offend naar de Galata Kules / Galatatoren.
Dinsdags met de ferry naar Azie (zodat Nanne en ik nu al drie continenten hebben bezocht) waar we in de wijk Kadıköy aankwamen. Ook hier levendige straatjes met shopjes én het luxe Hilton Hotel Istanbul, met bovenop het 360 Istanbul East's, waar je fijn kunt lunchen met uitzicht op het Europese deel van Istanbul. Terug in Europa hebben we de Kapali Carsi (de Grand Bazaar) met vele honderdend winkeltjes doorkruist. Vrienden geworden met alle verkopers die merkkleding, Turks snoepgoed, kruiden en specerijen, horloges, goud en zilver, schoenen en fruit aan ons wilden slijten. We hebben ons echt Nederlands gedragen: kijken kijken niet kopen.
We hebben tijdens ons verrblijf niet eens gezongen Constantinopel is een mooie stad daar lopen meisjes in hun blote… Dat had best gekund, want het ís een mooie stad waar we in drie dagen (vijf met reizen) een goede indruk van hebben gekeken. Woensdags met de nog steeds toeterende taxi terug naar Attaturk en vandaaruit weer naar Münster met een doos vol herinneringen.
Het wordt tijd dat Nanne weer eens een opleiding afrondt!
